de fles

Afbeelding zonder toestemming van Shutterstock

​​
Deze moeder had haar tweede zoon zonder veel moeite gebaard. En omdat ze haar eerste jongen een flink aantal maanden met de borst had grootgebracht, ging ze ook nu weer gewoon borstvoeding geven. Dacht ze.
 
Tijdens de kraamtijd twijfelde ze; dronk hij wel genoeg? Moest er niet wat bij? Maar hij groeide best en ook de luiers waren gevuld. De kraamverzorgster wist haar te overtuigen dat ‘andere zoogdieren ook geen bijvoeding geven’ en daarmee was de kous af.
 
Maar dit zoogdiertje dacht er anders over. Huilen deed hij. Overdag en ’s nachts en dwars door de deadlines van z’n vaders werk heen. En mama maar aanleggen. Thuis op de bank, in bed, aan tafel. Buiten op een bankje, in een café, bij de judo van broer en in vele, vele kledinghokjes. Hoe hoger het huilen, hoe lager de wallen van mama.
 
Tot ze op een dag een fles gaf.
 
Toen wilde hij wel slapen. Zou ze dan toch gelijk hebben? Had hij al die tijd gewoon te weinig melk gehad? Had ze haar eigen kindje laten hongeren? Ze belde toen hij een maand was.  
 
Een heerlijk ventje tilde ze uit z’n bed en bij het wegen bleek dat hij weliswaar gegroeid was, maar minder dan je zou verwachten met zijn geboortegewicht. Aan de borst deed hij goed zijn best maar na een paar slokken was het op. De melk én het geduld. Had iemand nou eerder de strakke tongriem gezien en er wat aan gedaan, dan was het drinken een stuk effectiever geweest. Dan waren de borsten gewoon enthousiast van start gegaan en jodelahietieee gaan met die banaan. Maar dit kindje had flink wat reserves waar hij op kon teren, een moeder die er helemaal voor ging én die tepels had die wel wat konden hebben. Dan duurt het lang voor je als baby door de mand valt, ofwel je moet heel hard roepen….
 
En een moeder hebben die luistert!
 
Maar daar was deze zoogdiermoeder toevallig heel goed in. Ook mijn ontaarde ik bedoel wel-afgewogen vraag of we naar beneden zouden gaan en een flinke fles zouden geven, hoorde ze. En natuurlijk hebben we gesproken over hoe ze weer met volle borst zou kunnen voeden, maar deze mama was er klaar mee. En het klinkt misschien gek voor een lactatiekundige, maar ook zonder de borst wist ik dat dit kindje het goed zou krijgen.

​Veel plezier met elkaar!